طریقه کوچ دادن کندوهای زنبور عسل و قوانین آن

مطالب و مقالات ارسالی در مورد زنبورعسل و زنبورداری که توسط دوستان و کاربران ارسال شده است.
پرورش ملکه زنبورعسل,اصلاح نژاد,اصلاح نژاد,بيماريها وافات زنبورعسل,بازديد كندو و نگهداري,تجهيزات زنبورداري,لغات انگليسي زنبورعسل,اخبار و متفرقه,
شكل شناسي و فيزيولوژي,تغذيه زنبورعسل وزمستان گذراني

مدیر انجمن: mellifera

نمایه کاربر
mellifera
مدیر سایت زنبورعسل ایران
مدیر سایت زنبورعسل ایران
پست: 4166
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه ۲۵ آذر ۱۳۸۹, ۱۲:۰۰ ق.ظ
محل اقامت: آذربایجان شرقی-مرند
تشکر کرده: 4565 دفعه
تشکر شده: 2800 دفعه
تماس:

طریقه کوچ دادن کندوهای زنبور عسل و قوانین آن

پست توسط mellifera »

طریقه کوچ دادن کندوهای زنبور عسل و قوانین آن
[JUSTIFY]
بایستی اقرار کرد که کشور ما با وجود داشتن حدود 5/1 ملیون کندو، به علت خشکی هوا و کمی فوق العاده باران و در نتیجه فقدان گیاهان عسل خیز وحشی، استعدادی متناسب با وسعتش در زنبور داری از خود نشان نمی دهد. ولی در مقابل این ضعف دارای نکته جالبی هم هست و آن متفاوت بودن آب و هوا در مناطق مختلفش می باشد. بطوریکه در هر یک از فصل های سال نقاطی مناسب برای زنبور داری در آن وجود دارد. حتی استان های داغ جنوبی کرانه های خلیج فارس و دریای عمان هم در زمستان مستعد این کارند. با کوچ دادن کندوها در زمان های مختلف به نقاط مناسب می توان از آن استفاده های فراوان برد اصل بر این است که این نقاط از لحاظ استعداد عسلدهی از مدتها قبل شناخته شده باشند.

زنبور دار باید تقویمی برای کوچ و یا کوچ های سالیانه اش ترتیب داده و آن را در دفترچه ای که به همین منظور تهیه می نماید یاد داشت کرده باشد به طوریکه از قبل برایش معلوم باشد که تقریبا در چه فصلی کندو هایش را به چه نقطه ای باید کوچ دهد این کوچ ها باید به نقاطی انجام گیرند که از لحاظ گل و گیاه غنی باشند خوش آب و هوا بودن منطقه به تنهای جالب نیست و مسئله ای را برای زنبورها حل نمی کند.

اگر قرار باشد که از کندوها محصول عسل جالبی برداشت گردد باید اجبارا آنها را کوچ داده از منطقه ای که گلدهیش پایان یافته به نقطه دیگر که غرق گل است و یا در چند روز آینده گلهایش باز خواهد شد انتقال داد. از آنجائی که در تمام نقاط ایران مدت گلدهی هر منطقه کوتاه است اغلب باید به مهاجرت تن داد که با وجود خرج و مزاحمت هائی که بوجود می آورد حتما به زحماتش می ارزد. هرگاه کندوها را در تمام سال در یک نقطه ثابت نگه داشته و کوچ ندهند درصورت مساعد بودن هوای منطقه نباید از هر کندو بیش از7 الی 8 کیلو عسل در سال انتظار داشت. در صورت نامساعد و یا حتی کم مساعد بودن محیط اغلب جمعیت ها تلف می گردند. حال آنکه در صورت کوچ دادن های اقتصادی محصول سالیانه هر کندو می تواند به راحتی از 50 کیلو هم بیشتر باشد. مقصود از کوچ دادن های اقتصادی انتقال کندو به نقاط پر گل و گیاه است نه مناطق خوش آب و هوا.

زمان کوچ دادن مناطق مختلف کشور ما با یکدیگر فرق می کنند و گل های شهد دهنده ای که در جریان سال در اختیار جمعیت ها قرار می گیرند نیز بسیار متفاوتند. بطور خیلی کلی و اجمالی معمولا در شمال کندوها را پس از پایان گلدهی درختان میوه یعنی نیمه دوم فروردین ماه به باغ های مرکبات کوچ می دهند. از آنجا به جنگل برای بهره برداری از گل های درختان جنگلی که گل می دهند و سپس به نقاطی که شبدر وحشی و یا اهلی دارند و در آخر به ارتفاعات زیاد کوهستان ها و کنار آویشن ها انتقال داده و در نهایت به نقطه اولیه ای که جمعیت ها زمستان را در آنجا می گذرانند بر می گردانند. مثال بالا برای کوچ دادن تنها یک نمونه کلی برای طرز کوچ دادن هاست و به هیچ وجه برای همه نقاط کشور وسیع ما صادق نیست. تنها به این دلیل آورده شد که به زنبور دار طرز، دلایل و هدف های کوچ دادن ها را نشان دهد.

در کوچ دادن ها قوانینی وجود دارند که باید طبق آنها قبل از کوچ دادن هنگام حمل و نقل کندوها و پس از کوچ دادن رفتار کرد. این قوانین عبارتند از :

1- یک روز پیش و یا چند روز قبل از کوچ دادن، کندوها را کنترل نمود که ظرفیت قاب هایش کامل باشد. یعنی کندوهائی که داخلش جای 10 قاب را دارد بایستی حتما 10 قاب داخلش آویزان باشد. اگر تعداد قابهای موجود در کندو تنها 7 عدد بود، سه قاب با شان های بافته شده و یا سرانجام قاب خالی در آن آویزان کرد و تعداد را به 10 عدد رساند تا هنگام حمل و نقل قاب ها در داخل کندو و به اینطرف و آنطرف نلغزد و زنبورها داخل کندو خفه نشوند.

2- شعاع پرواز زنبورها حدود 4 کیلومتر است. بنابراین همیشه محلی که کندوها از آنجا کوچ داده می شوند تا محلی که به آنجا انتقال می یابند باید به خط مستقیم بیش از 8 کیلومتر فاصله داشته باشند. چه در غیر اینصورت معمولا تعداد زیادی از زنبورهای کوچ داده شده به محل اول برگشته و چون در آنجا کندوئی وجود ندارد تلف می گردند.

3- زمان بستن سوراخ های پرواز عصر پس از تاریک شدن هوا و یا بهتر صبح خیلی زود و قبل از سپیده زدن می باشد. زیرا تنها در تاریکی شب است که تمام زنبورها در داخل کندوهایشان می باشند.

4- هنگام بستن سوراخ های پرواز از کوبیدن میخ با چکش به کندو باید احتراز کرد تا زنبورها ناراحت نشده و از کندو خارج نشوند و کار را برای زنبور دار مشکل نکنند. سعی شود بجای میخ از پونز استفاده نموده آن را به آرامی با انگشت بداخل جدار کندو فشار داد. کندوها باید با دقت زیاد و خوب بسته بندی گردند.

5- وقتی که کندوها به داخل کامیون برده می شوند، در حین حمل و نقل و سرانجام وقت پیاده کردن آنها نهایت نرمش و آرامی لازم است تا همسایه ها و عابرین از نیش خوردن در امان باشند.

6- پس از گذاشتن همه کندوها در محل تازه حدود یک ساعت آنها را باید به حال خودشان گذاشت تا ناراحتی تکان های بین راه را کمی فراموش کنند و به حال نسبتا عادی برگردند. آنگاه سوراخ های پروازشان را باز و حدود 6 ساعت بعدش با یک کنترل سریع قاب های کج شده داخل کندوها را مرتب می کنند.

7- پس از 5 روز کندوها را یک کنترل دقیق کرد و دقت نمود که جمعیت ها ملکه شان را هنگام کوچ دادن از دست نداده باشند. برای این کار هرگاه ملکه به چشم دیده نشد داخل شان ها را باید با دقت نگاه کرد، اگر تخم در آنها دیده شد ملکه زنده و فعال است. اما اگر دیده نشد ممکن است جمعیت بی ملکه شده باشد. بنابراین یکی دو روز بعد همین کندو را با دقت بیشتر منتقل نموده ملکه و یا لااقل تخم و لارو آن را به چشم دید و در صورت بی ملکه بودن هر چه زودتر یک ملکه بارور شده به وی داد و یا لااقل یک قاب بالای لاروهای خیلی جوان و تخم از کندوی دیگر برداشته داخل آن آویزان کرد تا جمعیت خودش بتواند ملکه ای برایش تولید نماید و از مرگ حتمی نجات یابد.

منبع : کتاب زنبور عسل و پرورش آن از دکتر شهرستانی, پدر زنبور داری ایران
[/JUSTIFY]


موضوع جدید ارسال پست

چه کسی حاضر است؟

کاربران حاضر در این انجمن: کاربر جدیدی وجود ندارد. و 27 مهمان